Vertu alltaf hress í huga,
hvað sem kann að mæta þér.
Lát ei sorg né böl þig buga.
Baggi margra þungur er.
Treystu því, að þér á herðar
þyngri byrði’ ei varpað er
en þú hefir afl að bera.
Orka blundar næg í þér.
Grafðu jafnan sárar sorgir…
sálar þinnar djúpi í.
Þótt þér bregðist besta vonin,
brátt mun lifna önnur ný.
Reyndu svo að henni’ að hlynna,
hún þó svífi djarft og hátt.
Segðu aldrei: “Vonlaus vinna!”
Von um sigur ljær þér mátt.
Dæmdu vægt, þótt vegfarandi
villtur hlaupi gönuskeið.
Réttu hönd sem hollur vinur,
honum beindu’ á rétta leið.
Seinna, þegar þér við fætur
þéttast mótgangs-élið fer,
mænir þú til leiðarljóssins,
ljóss, sem einhver réttir þér.
Dæmdu vægt um veikan bróður
veraldar í ölduglaum’,
þótt hans viljaþrek sé lamað,
þótt hann hrekist fyrir straum’.
Sálarstríð hans þú ei þekkir,
þér ei veist hvað mæta kann,
þótt þú fastar þykist standa;
þú ert veikur eins og hann.
Fyrr en harða fellir dóma,
fara skaltu’ í sjálfs þín barm.
Margur dregst með djúpar undir;
dylur margur sáran harm.
Dæmdu vægt þíns bróður bresti;
breyskum verður sitthvað á.
Mannúðlega’ og milda dóma
muntu sjálfur kjósa’ að fá.
Þerrðu kinnar þess, er grætur.
Þvoðu kaun hins særða manns.
Sendu inn í sérhvert hjarta
sólargeisla kærleikans.
Vertu sanngjarn. Vertu mildur.
Vægðu þeim, er mót þér braut.
Biddu guð um hreinna hjarta,
hjálp í lífsins vanda’ og þraut.
Hamingjuvísir 